Długopole - historia, zabytki, atrakcje turystyczne

DŁUGOPOLE położone jest w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej  nad Czarnym Dunajcem. Wieś rozciągnęła się w miejscu, gdzie potok gwałtownie zmienia bieg ku wschodowi, przed ujściem Piekielnika i Czarnego Potoku. Zabudowania skupiają się wzdłuż kilku uliczek, które zbiegają się ku środkowi wsi. Pierwotnie domy stały przy trzech głównych ulicach, później osada rozrosła się bliżej Dunajca oraz po drugiej jego stronie na tzw. Zawodziu, naprzeciwko centrum wsi oraz bardziej na wschód, gdzie powstał mały przysiółek Zawodziany.

Potok Czarny Dunajec dzieli teren Długopola na dwie części. Północna, położona na lewym brzegu ma charakter rolniczy, a stanowią ją pola zwane: Zaręby, Ogrodziska, Odumiarki oraz Uboc. Na południe od wsi rozciągają się podmokłe grunty wykorzystywane jako łąki, pastwiska, lasy i torfowiska. Torfowiska wysokie dotrwały do dziś na tzw. Cyrli, a na Puściźnie rośnie obecnie las sosnowy. Zagonie, Hojnice, Wydzirówki, Łączki – to pola zajęte głównie na łąki. W północnej części teren łagodnie wznosi się do drogi zwanej Hawierką. Torfowiska ze względu na swe walory przyrodnicze winny być w przyszłości prawnie chronione jako rezerwuar wody dla ludności.

Z obiektów sakralnych trzeba wymienić murowaną kaplicę, która służy jako miejsce posług duszpasterskich sprawowanych przez księdza z Ludźmierza. Długopole po likwidacji w średniowieczu parafii wchodzi w skład parafii ludźmierskiej.

Tereny dzisiejszego Długopola były okresowo zamieszkałe od wieku XIII. Według dokumentu z roku 1254, opisującego dobra zakonu cystersów, istniały tu pola i łąki o nazwie Długopole, które stały się zalążkiem osady. W roku 1327 powstaje wieś na 27 łanach frankońskich na prawie magdeburskim. Wśród świadków jest wymieniony Piotr ze Słupi z zamku w Szaflarach, pierwszy znany starosta nowotarski.

W drugiej połowie XIV w. istniał we wsi kościół parafialny, który w roku 1519 zostaje włączony do parafii nowotarskiej jako kościół filialny. Później kościół i parafia znikają z dokumentów historycznych. Nazwa Długopole znana jest na przełomie XIV i XV wieku jako określenie skupiska parafii podhalańskich. Była to pierwotna nazwa Podhala i dotyczyła terenu późniejszego dekanatu nowotarskiego.

W Długopolu istniało sołectwo od czasu powstania wsi, o czym świadczy dokument pisany przez plebana Macieja z Cła dla sołtysa z Długopola na początku wieku XIV.

Długopole tradycyjnie związane jest z emigracją, mieszkańcy utrzymują żywe kontakty z rodakami w Stanach Zjednoczonych.